Μετά από 27 ολόκληρα χρόνια ο εφιάλτης παραμένει! Πόλη φάντασμα το Τσερνόμπιλ στην Ουκρανία όπου η θανατηφόρος ραδιενέργεια παραμονεύει σε κάθε εκατοστό, ενώ ο αντιδραστήρας Νο 4 θα σβήσει μετά από 3000 χρόνια! Δείτε το συγκλονιστικό οδοιπορικό. Ο συνάδελφος Βαγγέλης Βαρδάκης, επισκέφθηκε το Τσέρνομπιλ και κατέγραψε το σημερινό Τσερνόμπιλ της φρίκης που σκόρπισε τον θάνατο και την καταστροφή, δίνοντας συγκλονιστικές φωτογραφίες και ρεπορτάζ απο την "πόλη - φάντασμα" και στους αναγνώστες του ΑLL NEWS EPIRUS.
Αποστολή Τσερνομπίλ: Βαγγέλης Βαρδάκης
Συγκλονίζουν οι εικόνες αλλά και οι πληροφορίες που καταγράφονται για πρώτη φορά μετά από 27 ολόκληρα χρόνια στο μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα στην ιστορία της ανθρωπότητας, τον Απρίλιο του 1986 στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ στην τότε Σοβιετική Ένωση, στην σημερινή Ουκρανία. Ο πυρηνικός όλεθρος που τρομοκράτησε ολόκληρο τον κόσμο, άφησε πίσω του χιλιάδες νεκρούς, εκατομμύρια καρκινοπαθείς που προσβλήθηκαν κυρίως από λευχαιμία, άγνωστο αριθμό ‘τερατογενέσεων’, αναπηριών, εξαφανίζοντας κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα σε απόσταση εκατοντάδων μιλίων από το σημείο «0», τον αντιδραστήρα 4, που συνεχίζει μέχρι σήμερα να είναι ‘ζωντανός’ .
(Φωτ: Έλεγχος εισόδου απο τρία στρατιωτικά φυλάκια)
(Φωτ: Οι τεχνικοι που δουλεύουν στο έργο κατασκευής της νέας 'σαρκοφάγου')
(Φωτ: Ο θανατηφόρος αντιδραστήρας Νο 4 που θα είναι ακόμα ενεργός για 3000 χρόνια!)
Ύστερα από τόσα χρόνια και μετά από ειδική άδεια της Ουκρανικής Κυβέρνησης, με την πολύτιμη βοήθεια του επιτίμου Έλληνα Προξένου της Ουκρανίας στην Κρήτη Γιάννη Λίτινα, για πρώτη φορά ένα περιφερειακό μέσο ενημέρωσης καταφέρνει και εισέρχεται στα άδυτα των αδύτων, στην απαγορευμένη στρατιωτική ζώνη του πυρηνικού ολοκαυτώματος, όπου τα πάντα έχουν ‘παγώσει’ από το μοιραίο ξημέρωμα του Σαββάτου της 26ης Απριλίου 1986 όταν ο Σοβιετικός διοικητής του ατομικού σταθμού «Β. Ι. Λένιν» -όπως ήταν γνωστό το πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του Τσερνομπίλ- διέταξε την διεξαγωγή ενός πειράματος που θα ήταν μοιραίο για τον ίδιο αλλά και χιλιάδες ανθρώπους στην Ουκρανία και ολόκληρο τον κόσμο.
Οι φωτογραφίες που τραβήξαμε κατά την τρίωρη παραμονή μας στο Τσερνομπίλ σοκάρουν και αποτυπώνουν το μέγεθος του «Αρμαγεδδώνα», της σύγχρονης Βιβλικής καταστροφής, που προκάλεσε το πυρηνικό ατύχημα ‘παγώνοντας’ το χρόνο λίγες ώρες μετά την έκρηξη σε 132 χωριά σκοτώνοντας χιλιάδες ανθρώπους, ερημώνοντας ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα από κάθε δραστηριότητα. Σήμερα σε χιλιάδες εκτάρια κυκλοφορούν καθημερινά για λίγες ώρες μόνο, για λόγους ασφαλείας, αποκλειστικά στρατιωτικοί και επιστήμονες που δίνουν την δική τους μάχη με τον χρόνο για να ολοκληρώσουν της κατασκευή της νέας «σαρκοφάγου» στον αντιδραστήρα Νο4. Η πρώτη ‘σαρκοφάγος’-σκέπαστρο είχε κατασκευαστεί από τους Σοβιετικούς αλλά σήμερα έχει τρωθεί επικίνδυνα από τα ραδιενεργά κατάλοιπα που θα εξακολουθήσουν να είναι ενεργά για χιλιάδες ακόμα χρόνια …
(Φωτ: Ο Κρητικός πρόξενος της Ουκρανίας Γιάννης Λίτινας με την Ουκρανή αξιωματούχο του πυρηνικού σταθμού Τσέρνομπιλ)
(Φωτ: Στρατιώτες μετρούν καθημερινά την ακτινοβολία απο τον πυρηνικό αντιδραστήρα)
(Φωτ: Σαν μυρμήγκια φαίνονται οι άνθρωποι πάνω στην νεοκατασκευαζόμενη σαρκοφάγο)
(Φωτ: Κυβερνητικά γραφεία επί ... Σοβιετικής Ένωσης)
(Φωτ: Τα δέντρα 'ξεφυτρώνουν' μέσα στις σχολικές αίθουσες)
(Φωτ: Ο χρόνος 'πάγωσε' στο λούνα παρκ στο χωριό Τσέρνομπιλ)
Στο μοναδικό αυτό οδοιπορικό στην πόλη φάντασμα, οδηγοί μας, δυο Ουκρανοί αξιωματούχοι-επιστήμονες που αποκαλύπτουν σημαντικές λεπτομέρειες του πυρηνικού ολέθρου, αλλά και του νέου σχεδιασμού για την δημιουργία-κατασκευή της νέας ‘σαρκοφάγου’.
Μέσα σε λίγες ώρες από την ώρα που σημειώθηκε ο πυρηνικός όλεθρος 132 χωριά σε μια αχτίνα χιλιάδων εκταρίων γύρω από τον αντιδραστήρα Νο 4 εκκενώθηκαν, και 140.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να αφήσουν τις εστίες τους και το νοικοκυριό τους, πηγαίνοντας εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά σε ένα πρόχειρα στημένο καταυλισμό σκηνών, με την υπόσχεση από τις τότε Σοβιετικές αρχές, ότι θα επέστρεφαν σύντομα…
Σήμερα, 27 χρόνια μετά, στην είσοδο του χωριού «Τσερνομπίλ» υπάρχει ένα μνημείο με 132-όσα και τα χωριά που εκκενώθηκαν και που ποτέ δεν επανακατοικήθηκαν-μεταλλικούς κυκλικούς κεροστάτες, που ανάβουν με κεριά μια φορά τον χρόνο, την ημέρα της μαύρης επετείου για όλη την ανθρωπότητα, στην μνήμη των χιλιάδων θυμάτων, αλλά και των ηρωικών πυροσβεστών και των ανδρών των σωμάτων ασφαλείας που πρώτοι έσπευσαν να σβήσουν απροστάτευτοι τον 4ο αντιδραστήρα, με ολέθρια για αυτούς αποτελέσματα.
Στο σημείο υπάρχει επίσης ένα άλλο μνημείο όπου αναπαριστάται η εικόνα με τους πρώτους τρείς πυροσβέστες που εισήλθαν στον καιόμενο πυρηνικό σταθμό με τις μάνικες για να σβήσουν την φωτιά. Ο ένας δεν βρέθηκε ποτέ, καθώς εκτιμάται ότι εξαϋλώθηκε από την ραδιενεργή ακτινοβολία, ενώ οι άλλοι δυο, βρέθηκαν νεκροί αλλά ολοσχερώς καμένοι, όπως αναφέρει ο Ουκρανός αξιωματούχος Στάνισλαβ Χικστέλο που ανέλαβε το έργο της μεταφοράς μας στη μοιραία πόλη του Τσερνομπίλ, που δημιουργήθηκε από τις Σοβιετικές αρχές για την λειτουργία των τεσσάρων πυρηνικών σταθμών. Επίσης στο ίδιο σημείο εισόδου στη πόλη, έχουν στηθεί 132 μεγάλοι λευκοί σταυροί, που συμβολίζουν τα 132 χωριά που εκκενώθηκαν αμέσως μετά την πυρηνική καταστροφή.
Σε μερικούς σταυρούς μάλιστα υπάρχουν μόνιμα λίγα λουλούδια, που συμβολίζουν την επιστροφή μερικών κατοίκων σε συγκεκριμένα χωριά, καθώς η Ουκρανική Κυβέρνηση μόλις πριν από δυο χρόνια, επέτρεψε σε κατοίκους των χωριών αυτών που η ηλικία τους όμως είναι πάνω από 65 ετών να γυρίσουν με δική τους ευθύνη στις πατρογονικές τους εστίες.
Μέχρι σήμερα-όπως μας λέει ο Στάνισλαβ Χικστέλο- έχουν επιστρέψει στα 132 φρουρούμενα από τον Ουκρανικό στρατό χωριά με τους 140.000 κατοίκους το 1986 πέριξ του Τσέρνομπιλ, μόλις 240 άνθρωποι όλοι τους όμως με μεγάλη ηλικία… Οι 32 από αυτούς με δική τους ευθύνη κατοικούν στην ομώνυμη πόλη το Τσέρνομπιλ, που απέχει μια ‘ανάσα’ από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Στο χωριό Πρύπιατ-που επίσης πυκνοκατοικήθηκε για την λειτουργία του πυρηνικού σταθμού του Τσέρνομπιλ- εργάζονταν μέχρι το 1986, 49.000 άνθρωποι οι περισσότεροι από τους οποίους δεν βρίσκονται σήμερα στη ζωή, λόγω του πυρηνικού ολέθρου.
(Φωτ: Ο επίτιμος πρόξενος της Ουκρανίας στην Κρήτη Γ. Λίτινας με Ουκρανό αξιωματούχο)
«Αμέσως μετά την πυρηνική καταστροφή στην πόλη του Τσέρνομπιλ κατέφτασαν περί τους 600.000 άνδρες οι περισσότεροι στρατιώτες για την κατάσβεση της πυρκαγιάς. Δυστυχώς πάνω από το 90% αυτών των ανθρώπων σήμερα δεν ζει» λέει με συγκίνηση ο Ουκρανός αξιωματούχος. Τονίζει ωστόσο ότι στην πόλη του Τσέρνομπιλ υπήρχε ένα καλό, ότι ήταν βαλτότοπος, με αποτέλεσμα να είναι αραιοκατοικημένη περιοχή, γεγονός που συνετέλεσε να θρηνήσουμε λιγότερα θύματα.
Μέχρι το 1996, δηλαδή 10 χρόνια μετά το ατύχημα, η Ουκρανική Κυβέρνηση είχε επιβάλλει γενική απαγόρευση στην στρατιωτική-μέχρι σήμερα-ζώνη του Τσέρνομπιλ. Από τότε όμως, σταδιακά , κάποιοι πολίτες που είχαν τα σπίτια τους, τις αγροτικές περιουσίες τους εκεί, είχαν το δικαίωμα να εισέρχονται στην απαγορευμένη περιοχή μόνο για κάποιες ώρες, αφού μέχρι και σήμερα καταγράφεται στην ατμόσφαιρα επικίνδυνη για τον άνθρωπο ραδιενέργεια. Ο κατεστραμμένος αντιδραστήρας Νο 4 συνεχίζει να εκλύει ραδιενέργεια στην ατμόσφαιρα, ενώ η ραδιενεργή σκόνη βρίσκεται ακόμα παντού…
(Φωτ: Οι μικροί κεροστάτες συμβολίζουν τα 132 εγκαταλειμένα χωριά)
(Φωτ: Οι πινακίδες με τις ονομασίες των 132 χωριών που εγκαταλειφθηκαν το 1986 με την έκρηξη του πυρηνικού αντιδραστήρα)
(Φωτ: Άλλη μια εγκαταλελειμένη πολυκατοικία)
(Φωτ: Ολόκληρη Πολιτεια το Τσέρνομπιλ απο το 1986 έχει παραδοθεί στο έλεος της ραδιενέργειας)
(Φωτ: Τεράστια κτίρια 'νεκρά' απο κάθε ζωή...)
Όσοι έκαναν πλιάτσικο… πέθαναν
«Όταν εκκενώθηκε η πόλη του Τσερνομπίλ από τον Σοβιετικό Στρατό που είχε κατακλύσει το χώρο, και είχαν αδειάσει ακόμα και βίαια τα τεράστια συγκροτήματα κατοικιών, πολλοί ήταν αυτοί που επέστρεφαν την νύχτα κάνοντας επιδρομές-πλιάτσικο παίρνοντας μαζί τους ότι αντικείμενο μπορούσαν να μεταφέρουν από τα διαμερίσματα. Δεν γνώριζαν όμως ότι μαζί τους έπαιρναν και τον θάνατο καθώς ήδη τα κλεμμένα αντικείμενα από ηλεκτρικά μέχρι έπιπλα είχαν ήδη εμποτιστεί με μεγάλα ποσοστά ραδιενέργειας. Έτσι χωρίς να το ξέρουν έβαζαν στα σπίτια τους τον… ίδιο τον θάνατο και τα αποτελέσματα ήταν μοιραία τόσο για τους ίδιους όσο και για τα μέλη των οικογενειών τους που εκδήλωσαν σύντομα διάφορες μορφές καρκίνου κυρίως λευχαιμία» λέει χαρακτηριστικά ο Ουκρανός αξιωματούχος.
(Φωτ: Μνημείο που αναπαριστά τους άνδρες των Σωμάτων Ασφαλεία που εισήλθαν πρώτοι μετά την έκρηξη στο εργοστάσιο)
(Φωτ: Όλοι οι αξιωματούχοι διαθέτουν τους ειδικούς μηχνανισμούς μέτρησης της ραδιενέργειας)
(Φωτ: Το ποτάμι που ψύχει τον αντιδραστήρα Νο4 στους 30 βαθμούς Κελσίου...)
(Φωτ: Το ποτάμι που ψύχει τον αντιδραστήρα Νο4)
Ένα άλλο επίσης τραγικό στοιχείο, είναι ότι, από την στιγμή της έκρηξης, και μέσα σε λίγες ώρες στην ατμόσφαιρα εκλύθηκαν περισσότεροι από 2.500 τόνοι ραδιενεργού υλικού, που διαχύθηκε σε ολόκληρη της Ευρώπη φτάνοντας μέχρι τον Βόρειο Πόλο!
Καθ’ όλη την διάρκεια της ξενάγησης στην πόλη φάντασμα, ο Στάνισλαβ Χικστέλο, έβγαζε ανά τακτά διαστήματα τον ειδικό μετρητή ραδιενέργειας που ανιχνεύει το μέγεθος των μπεκερέλ. Όταν ήρθε η ώρα να μας εγκαταλείψει για λόγους … ασφάλειας της υγείας του, μας παρέλαβε μια γυναίκα αξιωματούχος, η Γιούλια Μαρούσιτς, υπεύθυνη διεθνώς σχέσεων στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ, και μας οδήγησε στα άδυτα των κεντρικών εγκαταστάσεων που έχουν δημιουργηθεί 500 περίπου μέτρα από τον αντιδραστήρα Νο4. Από τον χώρο αυτό συντονίζεται η μεγαλειώδης επιχείρηση κατασκευής της νέας σαρκοφάγου, η οποία θα ‘σκεπάσει’ την παλιά που τα θεμέλια της-εκατομμύρια κυβικά ειδικού τσιμέντου, χώματος και χάλυβα- ‘φαγώθηκαν’ από τα ραδιενεργά κατάλοιπα. Υπενθυμίζεται ότι δίπλα στον εκρηγνυόμενο αντιδραστήρα Νο4 λειτουργούσαν άλλοι τρείς πυρηνικοί σταθμοί οι Νο1, Νο2, και Νο3. Οι δυο πρώτοι σταμάτησαν να λειτουργούν το 1996, και ο Νο3 μόλις το 2000!
«Ως χώρα είχαμε τεράστια ανάγκη από ενέργεια, και για αυτό οι άλλοι τρείς σταθμοί λειτούργησαν το διάστημα αυτό» εξηγεί η Γιούλια Μαρούσιτς.
Κατασκευάζουν την νέα ‘σαρκοφάγο’
Τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε εξέλιξη μια γιγαντιαία επιχείρηση κατασκευής της νέας ‘σαρκοφάγου’ που θα θάψει στην κυριολεξία την παλιά, με στόχο το έργο να έχει ολοκληρωθεί μέσα στο 2015.
«Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των πυρηνικών επιστημόνων, θα απαιτηθούν περί τα 3.000 χρόνια για να ‘σβήσει’ οριστικά ο τέταρτος αντιδραστήρας. Μέχρι τότε θα πρέπει συνεχώς να τον ‘σκεπάζουμε’ και αυτό κάνουμε τώρα» λέει η Γιούλια Μάρουσιτς, προσθέτοντας: «Η νέα ‘σαρκοφάγος’ θα αντέξει περί τα 100 χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει τότε να κατασκευάσουμε μια νέα, διαφορετικά τα ραδιενεργά κατάλοιπα της έκρηξης θα διοχετευτούν και πάλι στην ατμόσφαιρα».
(Φωτ: Εγκαταλειμένη πολυκατοικία)
(Φωτ: Ερημο ξενοδοχείο απο το 1986 στο Τσέρνομπιλ)
(Φωτ: Ο χώρος της κουζίνας στο ξενοδοχείο)
(Φωτ: Τα μαγειρία του νοσοκομείου)
(Φωτ: Το ασανσέρ στο μοναδικό ξενοχοχείο στο χωριό Τσερνομπίλ)
(Φωτ: Εκατοντάδες φάκελλοι στο νοσοκομείο σκορπισμένοι στο ραδιενεργό... πάτωμα)
(Φωτ: Εγκαταλειμένο το νοσοκομείο στο Τσέρνομπιλ)
(Φωτ: Σε αυτές τις ογκώδεις πολυκατοικίες ζούσαν χιλιάδες εργαζόμενοι για την λειτουργία των 4 πυρηνικών αντιδραστήρων)
(Φωτ: Απο το 1986 οι απλώστρες στα μπαλκόνια των διαμερισμάτων...)
(Φωτ: Εγκαταλειμένο σούπερ μάρκετ)
Μικρογραφία του Τσερνομπίλ το πρόσφατο πυρηνικό ατύχημα στην Ιαπωνία…
Η υπεύθυνη διεθνών σχέσεων του πυρηνικού σταθμού στο Τσέρνομπιλ, όταν την ρωτήσαμε αν το πυρηνικό ατύχημα τον Μάρτιο του 2011 στην Φουκοσίμα της Ιαπωνίας ήταν μεγαλύτερο από αυτό στο Τσέρνομπιλ, απάντησε: «Δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση, δεν υπάρχει προηγούμενο με το ατύχημα στο Τσερνομπίλ. Αυτό που συνέβη το 1986 στην δημοκρατία της τότε Σοβιετικής Ένωσης (Ουκρανία) ήταν 30 φορές ισχυρότερο από αυτό της Φουκοσίμα. Εκλύθηκε 30 φορές ισχυρότερη ραδιενέργεια στην ατμόσφαιρα σε σχέση με αυτό που έγινε στην Φουκοσίμα. Η πυρηνική έκρηξη το 1986 στο Τσέρνομπιλ είναι η μεγαλύτερη όλων των εποχών»…
Αξιωματούχοι και εργάτες δουλεύουν με το χρονόμετρο!
Καθημερινά από νωρίς το πρωί στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ, ξεκινά μια μεγάλη ‘μάχη’ προκειμένου να τελειώσει το συντομότερο δυνατόν η νέα ‘σαρκοφάγος’ που θα είναι ‘χτισμένη’ με χιλιάδες τόνους ειδικού τσιμέντου και χάλυβαπου και πρόκειται να μεταφερθεί πάνω σε ειδικές ράγες.
Ωστόσο επειδή η έκλυση ακτινοβολίας στην ατμόσφαιρα ακόμα και σήμερα είναι μεγάλη και πολύ επικίνδυνη, το επιστημονικό προσωπικό δουλεύει 5 ημέρες την εβδομάδα από 7 ώρες την ημέρα. Αντίθετα οι εργάτες που έρχονται σε άμεση επαφή με τον 4ο αντιδραστήρα, εργάζονται μια ημέρα… και μετά παίρνουν τρείς ημέρες ρεπό ώστε να μην απορροφά ο οργανισμός τους μεγαλύτερα ποσοστά ραδιενέργειας από τα οριζόμενα.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΑΡΔΑΚΗΣ (Creta Plus.gr)
