allnews-epirus

Η Πορτογαλία επενδύει ξανά στο ρετσίνι

Παρότι κυριαρχεί ακόμη ο ευκάλυπτος, στην Πορτογαλία παρατηρείται βαθμιαία επιστροφή στην καλλιέργεια πεύκων. Στόχος η παραγωγή φυσικής ρητίνης, που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε σημαντική πηγή εσόδων.

Η μυρωδιά της ρητίνης, του γνωστού μας ρετσινιού, κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα. Οι εργασίες στο εργοστάσιο επεξεργασίας φυσικής ρητίνης στο χωριό Βιεϊρίνιος, στις ακτές της κεντρικής Πορτογαλίας, είναι εντατικές. «Αυτή την εποχή του χρόνου παίρνει το καλύτερο ρετσίνι», λέει με ενθουσιασμό ο διευθυντής του εργοστασίου Αλσίνο Περέιρα, που ελέγχει προσωπικά κάθε νέο φορτίο που καταφθάνει.
Στη συνέχεια το ρετσίνι φιλτράρεται και υφίσταται επεξεργασία. Από αυτήν προκύπτουν η τερπεντίνη και το κολοφώνιο, δύο άκρως περιζήτητα υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή χρωμάτων, καλλυντικών, φαρμάκων, ελαστικών αυτοκινήτων, ακόμη και για Παρασκευή τσίχλας. Υπάρχουν ελάχιστες πρώτες ύλες με τόσο πολύπλευρες χρήσεις όσο το ρετσίνι, τονίζει ο Αλσίνο Περέιρα. Ως εκ τούτου, η εμπορική του αξιοποίηση συνιστά σίγουρη επιχειρηματική επιλογή. Το εργοστάσιο του Αλσίνο Περέιρα τροφοδοτεί επιχειρήσεις στη Γερμανία και τη Γαλλία και θα μπορούσε κάλλιστα να πουλήσει ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες ρετσινιού, όμως αυτές δεν είναι διαθέσιμες.
Άνοδος και πτώση της πευκοκαλλιέργειας
Οι εργασίες στο εργοστάσιο επεξεργασίας φυσικής ρητίνης στο χωριό Βιεϊρίνιος, στις ακτές της κεντρικής Πορτογαλίας, είναι εντατικές
Οι εργασίες στο εργοστάσιο επεξεργασίας φυσικής ρητίνης στο χωριό Βιεϊρίνιος, στις ακτές της κεντρικής Πορτογαλίας, είναι εντατικές
«Πριν από 50 χρόνια η Πορτογαλία ήταν ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ρετσινιού στον κόσμο», εξηγεί ο Χιλάριο Κόστα, πρόεδρος του Συνδέσμου Παραγωγών Ρετσινιού Resipinus. Κάποτε κρέμονταν στα αναρίθμητα πεύκα μικρά δοχεία, μέσα στα οποία έσταζε το ρετσίνι. Κάθε δύο εβδομάδες το δοχεία συλλέγονταν και αντικαθίσταντο με άδεια.
Κάποια στιγμή ξεκίνησε η παρακμή. Από τη μία η αγορά «πλημμύρισε» με φθηνό ρετσίνι από την Κίνα, από την άλλη ελάχιστοι Πορτογάλοι ήθελαν να ασχοληθούν με αυτή τη βαριά χειρωνακτική εργασία. Τα πευκοδάση αντικαταστάθηκαν από φυτείες ευκαλύπτου, από όπου αντλείται η απαραίτητη πρώτη ύλη για τη ραγδαία αναπτυσσόμενη βιομηχανία χαρτιού της χώρας. «Εύκολο» χρήμα για τους καλλιεργητές, δεδομένου ότι οι ευκάλυπτοι φέρνουν τα αναμενόμενα κέρδη ήδη μετά από επτά χρόνια, ενώ τα πεύκα μπορούν να κοπούν μετά από 40 χρόνια.
Πάντως η εξάπλωση του ευκαλύπτου έχει και μια σκοτεινή πλευρά. Αυτή φάνηκε καθαρά το περασμένο καλοκαίρι, με τις καταστροφικές πυρκαγιές που έπληξαν την Πορτογαλία, εξαπλώθηκαν ταχύτατα στις μονοκαλλιέργειες ευκαλύπτου και χρειάστηκαν εβδομάδες για την κατάσβεσή τους. Εκτός αυτού ο ευκάλυπτος απομυζά το έδαφος και επιταχύνει την διάβρωσή του.
Περιθώρια κερδοφορίας
«Πριν από 50 χρόνια η Πορτογαλία ήταν ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ρετσινιού στον κόσμο», εξηγεί ο Χιλάριο Κόστα, πρόεδρος του Συνδέσμου Παραγωγών Ρετσινιού Resipinus
«Πριν από 50 χρόνια η Πορτογαλία ήταν ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ρετσινιού στον κόσμο», εξηγεί ο Χιλάριο Κόστα, πρόεδρος του Συνδέσμου Παραγωγών Ρετσινιού Resipinus
Ο Χιλάριο Κόστα ζητά αλλαγή προσανατολισμού στο πεδίο της δασικής πολιτικής: Βιωσιμότητα αντί για γρήγορο κέρδος. Αντί για ευκάλυπτο, καλλιέργεια περισσότερων παραδοσιακών πεύκων και μαζί με αυτά εκμετάλλευση του φυσικού τους προϊόντος, του ρετσινιού. «Εάν παράγουμε ρετσίνι από τα πεύκα μειώνεται ο κίνδυνος δασικών πυρκαγιών. Και αυτό επειδή θα υπάρχει φροντίδα των δασών, περισσότεροι άνθρωποι θα κινούνται πάλι μέσα σε αυτά», εξηγεί ο Χιλάριο Κόστα. Επιπλέον, όπως τονίζει ο ίδιος, η ζήτηση για ρετσίνι αλλά και η τιμή του έχουν αυξηθεί παγκοσμίως. Επομένως υπάρχουν δυνατότητες καλής κερδοφορίας από την καλλιέργεια πεύκων.
Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει ο Ζόρζε Φερέιρα, που έχει μισθώσει δασικές εκτάσεις από τις οποίες αντλεί ρετσίνι. Μία δραστηριότητα από την οποία μπορεί κάλλιστα να ζήσει ο ίδιος, ενώ μπόρεσε να δημιουργήσει και θέσεις εργασίας. Όπως λέει, «εκτός από τη γυναίκα μου, με βοηθούν έξι ακόμη υπάλληλοι». Η εύρεση εργαζομένων όμως είναι δύσκολη υπόθεση. Άτομα νεαρής ηλικίας δεν θέλουν να δουλεύουν στα δάση, λέει με εκνευρισμό ο πορτογάλος επιχειρηματίας. Το βασικό του πρόβλημα είναι πάντως ότι οι ιδιοκτήτες δασικών εκτάσεων εξακολουθούν να φυτεύουν κατά προτίμηση ευκαλύπτους παρά πεύκα. Όπως τονίζει ο Ζόρζε Φερέιρα, «πρέπει ακόμη να αλλάξουν πολλά στα δάση της Πορτογαλίας».
Γιόχεν Φάγκετ Άρης Καλτιριμτζής

Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη Παλαιότερη