του Ανδρέα Ρομπόπουλου
------------------------------------------
Κάθε χρόνο, συνήθως το τρίτο Σαββατοκύριακο του Φλεβάρη, διοργανώνεται στο Μόναχο η Συνάντηση Ασφαλείας Bilderberg. Μην ψάχνετε συνωμοσίες, όπως κρυφοί «εγκέφαλοι» που διαμορφώνουν το μέλλον του κόσμου. Οι συναντήσεις αυτές είναι δημόσιες και ουδείς από τους συμμετέχοντες, πρόεδροι κρατών, πρωθυπουργοί, κοινοβουλευτικοί, υπουργοί και έγκριτοι αναλυτές δεν αναλώνουν το χρόνο τους σε φαντασιώσεις για το μέλλον.
Η Συνάντηση φέτος πραγματοποιήθηκε μεταξύ 17- 19 Φεβρουαρίου. Το έτος αυτό έχει μια ιδιαιτερότητα. Στο επίκεντρο είναι η παγκόσμια αναστάτωση που προκαλεί η αλλαγή πλεύσης στις ΗΠΑ λόγω της εκλογής Τραμπ και το πού θα οδηγήσει αυτή.
Ο τίτλος της συνάντησης μπορεί να μεταφραστεί ως εξής: «Πέρα από την Αλήθεια - Πέρα από τη Δύση - Πέρα από τη τάξη».
Με λίγα λόγια βαδίζουμε σε μια διεθνή πραγματικότητα όπου η πολιτική θα καθορίζεται από την αντίληψη των πραγμάτων, αφού διερχόμαστε μια εποχή όπου αμφισβητείται το κύρος των γνωστών πολιτικών συστημάτων, μετά την επικράτηση της Δύσης.
Ποια είναι λοιπόν η θέση της Τουρκίας στο παγκόσμιο αυτό στερέωμα; Απομακρύνεται από το επίκεντρο; Μάλλον όχι.
Η εισαγωγική έκθεση της Συνάντησης με τίτλο «Παίκτες», είχε τρία κεφάλαια:
1. ΗΠΑ: Τα ατού του Τραμπ
2. ΕΕ: Η διάλυση των Βρυξελλών
3. Τουρκία: To Πραξικόπημα και οι εξελίξεις
Στις συνεδρίες της πρώτης μέρας σε ξεχωριστά πάνελ εξετάστηκε μόνο η Γερμανία και η Τουρκία για τον ρόλο τους στον στενό γεωγραφικό τους χώρο.
Μάλιστα ο πρώην επικεφαλής της CIA Ντέιβιντ Πετρέους, που μίλησε στο πάνελ της Τουρκίας, προβάλλει τη θέση ότι ο ρόλος της Τουρκίας ενισχύεται περεταίρω. (Μάλιστα από την ομιλία αυτή προέκυψε και το σκληρό παζάρι που έχει ξεκινήσει μεταξύ Τραμπ και κατεστημένου των Ηνωμένων Πολιτειών). Στην συνεδρία αυτή ήταν ομιλητής και ο υπουργός Αμύνης της Τουρκίας Φικρί Ισίκ.
Την επομένη, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας συναντήθηκε με τον Αμερικανό αντιπρόεδρο Μάκι Πενς και ο γενικός επιτελάρχης της Τουρκίας με τον αρχηγό του αμερικανικού Γενικού Επιτελείου Τζόζεφ Ντάνφορντ στη βάση Ιντζιρλίκ. Το θέμα φυσικά ήταν η Συρία, το ΙΣΙΣ και οι Κούρδοι της Συρίας.
Το ότι όμως η Τουρκία είναι στο επίκεντρο δεν σημαίνει ότι όλα βαίνουν καλώς για την Άγκυρα.
Για παράδειγμα, ο Ντέιβιντ Πετρέους, μιλώντας στο εν λόγω πάνελ, είπε ότι «η 15η Ιουλίου είναι 11η Σεπτεμβρίου της Τουρκίας», αλλά η επικρίσεις για αποδυνάμωση των αξιών του κράτους δικαίου μετά το πραξικόπημα και ότι έχουν ξεφύγει οι πολυάριθμες συλλήψεις, όπως και τα σχόλια ότι στον αγώνα κατά του PKK ο διάλογος στο Κουρδικό είναι απαραίτητος, δεν λείπουν.
Η ανάληψη καθηκόντων από τον Τραμπ και η άμεση έναρξη δράσης, όπως σε όλα, αλλάζει και τις ισορροπίες ασφαλείας.
Η Τουρκία θα έχει σημαντική θέση μέσα στο νέο γίγνεσθαι. Όπως όμως τονίζουν και έγκυροι αναλυτές στην Τουρκία, «το αν αυτή η θέση θα της παρέχει ισχύ και αποτελεσματικότητα, μάλλον θα εξαρτηθεί περισσότερο από την εξέλιξη της δημοκρατίας της παρά από τη στρατιωτική της δύναμη».
Η αύξηση της ισχύος της Τουρκίας θα εξαρτηθεί από την ανάπτυξη του επιπέδου των δικαιωμάτων, των ελευθεριών και της πλουραλιστικής δημοκρατίας, σύμφωνα με πολλούς ομιλητές στο Μόναχο. Για αυτούς τους λόγους, στο Μόναχο υπήρξε έντονο ενδιαφέρον και για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 16ης Απριλίου.
Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι μεταξύ των δέκα παγκόσμιων απειλών ασφαλείας που διατυπώθηκαν στο Μόναχο δεν υπάρχει αναφορά στην στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας σε Συρία και Ιράκ, αλλά στην τέταρτη θέση βρίσκεται ο κίνδυνος να παγώσουν για πολιτικούς λόγους οι μεταρρυθμίσεις σε πολλές χώρες, όπως η Ινδία, η Ρωσία, η Γερμανία, η Αγγλία, η Γαλλία, η Σαουδική Αραβία, η Κίνα και η Τουρκία.
Στην 8η θέση αναφέρεται ειδικά η Τουρκία και ότι «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα αυξήσει την ισχύ του στην καθημερινότητα μέσα από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης» και ότι με το δημοψήφισμα «θα την επισημοποιήσει». Μάλιστα προβάλλεται και ο ισχυρισμός ότι αυτή η κατάσταση θα επηρεάσει την οικονομία της χώρας, αλλά δύναται να προκαλέσει εντάσεις μεταξύ Τουρκίας, ΕΕ και γειτονικών της χωρών.
Τις ίδιες μέρες που ήταν σε εξέλιξη η Συνάντηση Bilderberg ξεκίνησε στην Τουρκία η δίκη για τους πραξικοπηματίες που έκαναν την απόπειρα δολοφονίας κατά του Ταγίπ Ερντογάν στην Μαρμαρίδα. Οι κατηγορούμενοι είναι 47, από τους οποίους οι τρεις καταζητούνται. Σύμφωνα με πληροφορίες οι δύο από τους τρεις καταζητούμενους, είναι αυτοί που στις 15 Φεβρουαρίου κατάφεραν να περάσουν στην Ελλάδα και παραδόθηκαν σε αστυνομικό τμήμα στην Ορεστιάδα και ζήτησαν άσυλο. Μια ακόμη δηλαδή εστία εντάσεων με τη γειτονική χώρα.
Στις πρώτες δυο συνεδρίες του δικαστηρίου κάποιοι από τους κατηγορούμενους αρνήθηκαν την πρώτη τους κατάθεση, ενώ οι περισσότεροι δήλωσαν ότι δεν γνώριζαν πως στόχος τους ήταν ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν. Όπως κατέθεσαν στο δικαστήριο τους είχαν πει ότι επρόκειτο για μυστική αποστολή κατά τρομοκρατών. Έμαθαν δε για το πραξικόπημα κατά τη διάρκεια της επιχείρησης.
Παράλληλα ο Πρόεδρος Ερντογάν την παραμονή της έναρξης της επίσημης εκστρατείας του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, επανέφερε και πάλι επιτακτικά το θέμα της θανατικής ποινής θέτοντας και το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος:
«Εγώ πιστεύω ότι το αίτημα για θανατική ποινή θα έλθει στη Βουλή. Μόλις περάσει από τη Βουλή και φτάσει σ΄ εμένα θα το εγκρίνω. Αν όμως δεν περάσει από τη Βουλή, μπορούμε να πάμε και σε δημοψήφισμα. Πρέπει να συμμορφώνεσαι με τις λαϊκές επιταγές, αλλιώς αυτός ο λαός σε συμμορφώνει».
Το ερώτημα που τώρα τίθεται, για το ποια θα είναι η πορεία που θα επιλέξει ο Πρόεδρος της Τουρκίας στις εύθραυστες ισορροπίες μέσα κι έξω από τη χώρα, μετά τις 16 Απριλίου έχει πολλές παραμέτρους. Τη θετική ή αρνητική έκβαση του δημοψηφίσματος, τη στάση του στο Κουρδικό, τις εξελίξεις στη Συρία και το Ιράκ. Πρέπει να σημειωθεί ότι μόλις προχθές ο Μεσούτ Μπαρζανί δήλωσε και μάλιστα ενόψει επίσκεψής του στην Άγκυρα, πως η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ανεξάρτητο Κουρδιστάν μέσα στο Ιράκ είναι αναφαίρετο δικαίωμα και προσέθεσε ότι είναι πλέον ευρέως αποδεκτό, ότι τα σύνορα Συρίας και Ιράκ δεν έχουν πια κανένα νόημα.
Όλα αυτά αποτελούν ένα μικρό μέρος από το αμφίρροπο πλαίσιο στο οποίο θα κληθεί να πορευτεί ο Πρόεδρος της Τουρκίας για μια θέση ισχύος στη νέα τάξη πραγμάτων που διαμορφώνεται στην παγκόσμια σκακιέρα της πολιτικής.
* Ο Ανδρέας Ρομπόπουλος είναι δημοσιογράφος και εκδότης της ομογενειακής εφημερίδας της Κωνσταντινούπολης «Ηχώ»
Tags
ΣΧΟΛΙΑ-ΑΠΟΨΕΙΣ
